Standardizing healthcare practices: Experimental interventions in medicine and science and technology studies

This thesis discusses and relates two particular questions. The first more empirical question deals with innovative ways of organizing hospital care. Through the analysis of a series of cases in which care trajectories were ‘redesigned’, the relations between standardization of healthcare practices and complexities in patient care are explored. This relationship has often been analyzed in rather binary terms. Either practice variation is seen as the problem and medical practice needs to be rigorously standardized to make it ‘evidence based’ or standards and evidence are the problem, violating complexities of healthcare practices and turning them into ‘assembly line medicine’. I show how both these approaches to the relation between standardization and complexities are problematic. Attempts to ‘rationalize’ medical practice on the basis of aggregate medical knowledge separate the standard and the care practices it is to become relevant for. This creates ‘implementation problems’ and often painful marginalizations of other forms of knowledge and practice. Critiques of standardization on the other hand tend to result in an awkward conservatism: they privilege a fascination for complexity over sensitivity for problems that follow from the way sociotechnical arrangements currently ‘work’. In addition, they tend to be extremely limited in perceiving how this practice could also ‘work’ differently. Both these approaches to studying complexities and standardization therefore fail to contribute to situated improvements in healthcare practices. These are nevertheless dearly needed to prevent substantial suffering for both patients and medical professionals

Care synthese, kwaliteit van zorg en richtlijnen in de langdurende zorg

__Abstract__ De aandacht voor kwaliteit van zorg heeft de laatste decennia een grote vlucht genomen. Ook in de langdurende zorg is er een steeds meer aandacht gekomen voor kwaliteit van zorg. In dit kwaliteitsdenken in de gezondheidszorg zijn twee tendensen zichtbaar, die elkaar voornamelijk lijken tegen te werken in plaats van elkaar aan te vullen. Deze tendensen zijn: 1) het standaardiseren van zorg en 2) cliëntgerichte zorg. In het bijzonder in de langdurende zorg, meer nog dan in de kortdurende zorg (cure) is de spanning tussen deze beide tendensen merkbaar. Dit heeft onder andere te maken met een grotere diversiteit tussen zorgvragers en het, in het algemeen langdurende karakter van de zorgrelatie, waardoor het cliëntgerichte denken intensiever vorm en inhoud krijgt. Daarentegen bieden richtlijnen handvatten om complexe zorgvragen te kunnen aanpakken. Deze care synthese onderzoekt de spanning tussen beide tendensen en kijkt waar beiden elkaar kunnen versterken, aanvullen en van elkaar kunnen leren

Markets and public values in health care - 57

Political Scienc

Veiligheid in de zorg

De onderzoeksvraag Van gezondheidszorginstellingen wordt verwacht dat zij investeren in de veiligheid van de door hen geleverde zorg (Meurs 2008). Burgers – als zij onverhoopt patiënt en/of cliënt worden van een zorginstelling – moeten er op kunnen vertrouwen dat de kwaliteit van de zorg goed is en dat er veilig wordt gewerkt. Terwijl de professionals voor goede kwaliteit zorgen, zijn managers, bestuurders en toezichthouders verantwoordelijk voor de randvoorwaarden opdat goede kwaliteit ook geleverd kan worden. Tronto maakt in dit verband het onderscheid tussen zorgen dat en zorgen voor. Managers en bestuurders zijn verantwoordelijk voor het realiseren van de randvoorwaarden die professionals nodig hebben om goede kwaliteit en veiligheid te leveren (Tronto 1994). Toezichthouders zien hierop toe. Professionals zorgen voor de feitelijke kwaliteit en veiligheid van patiëntenzorg in het dagelijks handelen en hebben ook een verantwoordelijkheid om zich te verantwoorden over de wijze waarop zij kwaliteit en veiligheid waarborgen. In nationale kwaliteitsprogr